Beginnende einzelganger

Het alleen reizen is dan nu echt begonnen! Eigenlijk al bijna een week maar oké.
Laatste week Buenos Aires vrij weinig uitgevoerd. Beetje rondgehangen in het park (proberen nog beetje mooi bruin te worden zonder lelijke t-shirt bandjes: mission impossible) en zelf ons haar geknipt met een kantoorschaar. Best wel scheef maar goed niks in de natuur is helemaal recht.
Over het algemeen was het echt een ontzettend leuke stad, heel ontspannen sfeertje, aardige mensen etc. Pas na er een tijdje doorgebracht te hebben kwamen er wel wat grote nadelen boven drijven. Een daarvan is het hoge aantal armen op straat. Op de een of andere manier viel dat de eerste dagen niet op, maar er zijn zoveel sloebers. En niet alleen sloebers, maar hele sloebergezinnen, en dan bedoel ik met 5 kinderen waarvan één een paar maanden oud. Blijkt dus dat alle arme Colombianen, Bolivianen etc. 200 pesos per maand krijgen per kind dat ze hebben. Dus gaan ze massaal kinderen baren. Op straat. Echt een nachtmerrie lijkt me, maar ze hebben het er voor over (200 pesos is zo´n 30 euro, daar kan je dus niks mee). Het is af en toe best shokerend om een baby op een matje op straat te zien liggen, met een konijn er naast (geen idee waarom ze dat doen, misschien zijn er mensen die toch meer medelijden met dieren hebben dan met kinderen?). Een ander nadeel wat hier ook wel mee gepaard gaat is de onveiligheid. Meisjes kunnen s´avonds echt niet over straat zonder een legioen aan jongens om zich heen. Maar het gekke is dat je helemaal niet voelt dat het onveilig is. We kwamen hier ook pas achteraf achter, ik heb onderweg nu al 5 verhalen gehoord over mensen die beroofd zijn, waarvan een met een wapen.
De reis alleen is heel goed begonnen! Ik ben nog uitgezwaaid door een Australier die ik die ochtend ontmoet had en kreeg van een random chagrijnig kijkende man een geplastificeerd kaartje van een beschermheilige. Dus nu moet het wel goedkomen! Mijn backpack begint al te wennen, maar hinderlijk is het wel. Probeer je maar eens met een volle backpack van 12 kilo in een wc-hokje van 1 bij 1,5 m te proppen en daarba niet de muren aan te raken omdat die er nog al poepbesmeurd uit zien. Niet makkelijk nee.
De reis duurde 20 uur naar Puerto Madryn, maar die bussen zijn echt geweldig. De stoelen liggen serieus lekkerder dan sommige bedden in hostels. Nadeel is alleen vegetarisch eten; toen ik er naar vroeg keek de busman me echt aan alsof ik een buitenaards wezen was (wat ze ook echt vinden hier). Heb het vlees wel geprobeerd maar gadverdamme, vlees is vies.
In Puerto Madryn 2 nachten gebleven, dolfijnen gezien en naar Peninsula Valdes geweest. Peninsula Valdes is een gigantisch natuurparkachtig iets waar vooral veel stranden met zeeleeuwen zijn. En die beesten maken echt een gestoord geluid. Op 50 meter afstand hoor je het al: een soort mix van crèche-orgie-en-geitenboerderij geluiden. Verder was Puerto Madryn wel oke, de mensen in mijn hostel waren alleen echt ongekend saai. Iedereeen is ook veel ouder, maar ik weet niet zeker of dat nou het probleem was. Er zat gewoon echt geen leven in de brouwerij, dus de derde dag besloot ik toen ik wakker werd om er toch maar snel van door te gaan. Het is echt heerlijk om dat te kunnen te kunnen besluiten en 24 uur later 1730 km verderop te zitten. Dus daar ben ik nu sinds gister, en ik slaap op een dorm met 11 anderen. Het ziet er uit als een soort strafkamp/megastal en we delen één wc en 3 douches met zijn 12en en de gemiddelde leeftijd is twee keer mijn eigen leeftijd. Maar er is een meisje uit Eindhoven wat heel leuk is dus gaat helemaal goed komen hier.